Een paar dagen geleden kwamen verschillende zendelingen van een bepaalde sekte op de Filippijnen naar mijn huis om zendingsactiviteiten uit te voeren. Dit maakte mij erg bang. Omdat ik aan een sociale fobie lijd, neem ik zelden deel aan sociale activiteiten. Mijn vriend vroeg me hoe ik als reisleider begon te werken, en ik antwoordde dat het werk van een reisleider vooral te maken heeft met het organiseren en begeleiden van reizen, en niet met gezelligheid.
Kunnen deze Filippijnse zendelingen uw plaats van herkomst, gezinsgrootte, beroep en interesses, evenals de omvang en kenmerken van uw sociale kring, nauwkeurig begrijpen? Als je denkt dat ze geen grondig onderzoek hebben gedaan, dan vertrouw je ze ook niet. Het kan zelfs zijn dat ze een dieper onderzoek uitvoeren om uw situatie beter te begrijpen. Als u er echter van overtuigd bent dat het spionnen zijn, hebben ze dergelijke gespecialiseerde onderzoeksvaardigheden nodig om uw sociale mediakringen te infiltreren.
Ik had niet zoveel belangstelling om met de Filippijnse zendelingen en die Amerikanen te praten. Ze hebben altijd een punt, en ik denk ook dat iedereen zijn eigen overtuigingen heeft, religieus of anderszins. Wanneer we echter communiceren, benadrukken ze altijd de noodzaak om geloof te hebben, geloof in God. Maar ik denk dat mensen het recht moeten hebben om hun eigen keuzes te maken, en deze overtuiging moet gebaseerd zijn op hun eigen denk- en geloofssysteem. Ik denk niet dat bekering een verstandige keuze is, omdat het betekent dat je je geloof moet opgeven. Ik ben niet de koning van Engeland, en ik hoef me niet elke dag te bekeren. Ik heb ook mijn eigen manier van leven en overtuigingen. Dus als iemand mij probeert mijn overtuigingen te laten veranderen, kan ik hem alleen maar vragen de eerste stap te zetten, daarbij verwijzend naar mijn gebrek aan bekendheid met het Engels. Als ik niet had gereageerd op wat ze zeiden, zou ik ze waarschijnlijk gewoon vertellen dat ik doof ben, maar dat is geen goed idee. Ik denk niet dat het een goed idee is om mensen direct te vertellen dat je doof bent. Dit kan worden gezien als een aanval of provocatie. In plaats daarvan raad ik aan om uw mening op een vriendelijke maar aandringende manier te uiten om een sfeer van respect en begrip te behouden.
Eindelijk lieten ze een brochure achter die ik kon lezen.
Deze situatie is eigenlijk best goed. De laatste keer dat een groep binnenlandse toeristen op reis ging, was hun hoofdberoep toerisme. Toen ze mij echter zagen, zeiden ze rechtstreeks tegen mij: "Geloof in God en blijf veilig. Jongeman, geloof in God." Dit bracht me een beetje in verlegenheid, dus antwoordde ik: "Allah is echter groot." vraag me daarna altijd: "Ga je uit met een bom?"
Gelukkig voor mijn vrienden die zendelingen op de Filippijnen zijn, is er toch een grens en zullen ze je niet elke dag lastig vallen, ook al weten ze dat je het niet gelooft. Daarom komen er zoveel mensen. De hallen en facties zijn verschillend, en ze zijn veel sterker dan het binnenlandse verzekeringspersoneel.
De recente golf van evangelisten doet me denken aan mijn vrienden die verzekeringen verkopen.
In China zijn verzekeringsmaatschappijen zuiverder dan religie, omdat het hun doel is om de levens van mensen te beschermen. Hoewel deze bedrijven op verschillende manieren opereren, is hun doel hetzelfde: mensen ondersteunen wanneer ze een verzekering nodig hebben. Is dit niet een geforceerde interpretatie van ‘Geloof in God en blijf veilig’?
Als je zegt dat verzekeringen niet goed zijn, komt dat neer op godslastering tegen hun grote verzekeringsbedrijf. Ze kunnen je tien kilometer naar je deur achtervolgen, het zout oppakken en je wegtrekken.
Ik ben naar de Filippijnen gereisd en de afgelopen vier jaar zijn deze verkopers van verzekeringsmaatschappijen mij elke drie tot vijf dagen sms-berichten blijven sturen of mij elke drie tot vijf dagen bellen om mij uit te nodigen voor vergaderingen in hun bedrijf, naar lezingen te luisteren en mij souvenirs te geven. .
Ik heb je verzekeringscontract en de voorwaarden van de polis die mijn ouders eerder hebben gekocht, bekeken. Ik heb het gevoel dat ik wordt bedrogen als het gaat om de prijzen voor de organen en de verschillende marketingstrategieën die verzekeringsmaatschappijen voor de bevolking hebben. Het voelt alsof de eerste mensen die een verzekering afsluiten, familieleden en vrienden, training lijken te hebben gekregen van verzekeringsverkopers.
Ik wil gewoon wat rust vinden en mezelf de fles in stilte laten oppakken, zonder door deze dingen gestoord te worden.
Voor hoeveel kan de beste vriendin waar ik over ga schrijven, verkopen?
